Weer thuis - slotwoord
01-06-2013 14:35
Tenslotte: het was een barre tocht met allerlei uitdagingenen en teleurstellingen.
Wat hoogte - en dieptepunten......
Door de politie van de autobaan geplukt en onder hun escorte naar de eerstkomende afslag. Waarschijnlijk hebben zij medelijden met mij gehad, want ik kreeg geen proces-verbaal.
Tot aan mijn knieën in de Rijn gestaan, enorm veel kou geleden en nat, nat, nat....
Wel de zwaarste teleurstelling dat ik niet op de voorgenomen wijze naar Rome kon, maar waarschijnlijk is het toch goed geweest dat de trapondersteuning niet werkte, anders was ik doorgereden met alle ellende vandien: onbegaanbare passen, overvolle hotels op de drukke delen van de route enz.
Verder heb ik weinig last gehad van drukte op dit deel van de route: in 4 hotels was ik de enige gast! Iemand vroeg mij of ik mijzelf onderweg niet zielig had gevonden. Als antwoord hierop kan ik zeggen dat dit best meeviel, ten eerste mijn aangeboren optimisme en ten tweede elke dag weer de hoop dat het wel beter zou worden!
Zoals ik al zei: "als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Ik betrapte mijzelf erop dat ik al plannen aan het maken was om volgend jaar vanaf Stuttgart het tweede deel van de route alsnog te rijden, maar waarschijnlijk moet ik dit soort lange tochten uit mijn hoofd zetten en me meer gaan gedragen als mijn leeftijdgenoten!
Dank voor allen die het Blog hebben gevolgd en ook een berichtje hebben achtergelaten en zeer zeker dank voor de gulle donaties voor ons Kenia Project !!!